Mario had nog altijd last van zijn gebroken teen, dus had ik niet echt een doel om dit te lopen. Ik zou al blij zijn dat we het helemaal zouden kunnen lopen en finishen.

De ochtend al goed ingezet met een gezond ontbijtje: ongezoete muesli met alpro soya yoghurt en blauwe bessen, en glas pompelmoes+sinaasappelsap en een koffie om wakker te worden. Dan de tas inpakken, auto in en onderweg naar Antwerpen.

Om 9u klonk het startschot voor onze wave en we waren vertrokken. De eerste meters moest ik Mario tegenhouden want ik had schrik dat hij last van zijn teen zou krijgen. Maar we waren vertrokken naar de eerste locatie op onze parcours: het Sportpaleis. Onderweg daarheen, toen we over de dokken  (heel veel slechte kasseien) liepen, had Mario toch wat last en moesten al stappen. Toen had ik toch eventjes schrik voor de rest van het parcours. Maar juist voor het Sportpaleis ging het en zijn we terug gestart.

Op naar locatie 2: het zwembad. Amai wat was het daar warm, mijn bril dampte helemaal aan. Wat een geluk dat ik niet in het water ben gelopen. Ik vond het niet echt een meerwaarde. Maar wat hierna nog ging komen, daar had ik toch een beetje naar uit gekeken: de premetrotunnel.

Onderweg naar de premetrotunnel liepen we nog langs ZNA Stuivenberg, maar daar was de tunnel: eerst een heleboel trappen naar beneden. En dan 25 meter onder de grond lopen. Het voelde toch wel speciaal aan. En dan …weer een heleboel trappen omhoog en terug in openlucht. Na de tunnel was er ook de eerste bevoorrading. Het werd ook wel tijd, want we hadden het al serieus warm gekregen. De bevoorrading bevond zich aan de achterkant van de zoo, waar we spijtig genoeg niet veel van zagen. Misschien wel een idee voor een volgende urban trail: door de dierentuin?

Daar naderde de volgende locatie al: het centraal station en nog belangrijker: het bord met kilometer 6 😀 Tijdens het passeren van het centraal station kwam ik ook voorbij een vroegere werkplek van mij: Scouts en Gidsen Vlaanderen. Onderweg naar het stadspark nog wat grapjes gemaakt met wat Orthodoxe joden. Daar zitten echt wel grapjassen tussen hoor.

Veel mannen waren precies blij dat we door het stadspark liepen, de bosjes en piscine onderweg werden druk bezocht. Die mannen hebben totaal geen karakter, wij vrouwen lopen gewoon door en wachten wel op…tja ik wou zeggen op de dixietoiletten, maar het is eerder omdat we geen keus hebben.

Na het stadspark, kwam de blauwe torentunnel. Ik weet niet of jullie bekend zijn met deze tunnel, maar die gaat dus redelijk steil naar beneden en als je op het diepste punt bent, ga je direct terug klimmen naar de uitgang. Hier miste ik wel de doedelzakspelers die meestal de tunnels tijdens de lopen opvrolijken. Daarna liepen we richting botanische tuin, Elzenveld en huis Happaert. Wel mooie locaties, maar was echt in en uit, ging een beetje vlug om alles te bewonderen.

Ondertussen waren de kilometer 8 gepasseerd en Mario had almaar minder en minder last van zijn teen. Dit was te merken dat hij stilletjes sneller en sneller probeerde te lopen. Maar ik heb hem toch maar tegengehouden, want ik wou niet dat hij zich ging overbelasten.

Onderweg naar het stadhuis liepen we door het Metrostation Groenplaats en de Vlaaikensgang. Tijdens de passage van het stadhuis, zouden we ook door het buro van de burgemeester lopen, maar dit heb ik precies gemist. Ik denk dat ik teveel aan het babbelen was ipv rond te kijken.

Onderweg naar de Oude Beurs, was er de tweede bevoorrading, die heel welkom was. Na de Oude Beurs, hoorden we de klokken van de Sint Pauluskerk luiden. Dit hebben we enkel langs de buitenkant gepasseerd. En geloof me: die klokken waren luid. En daarna ging het richting Felix Pakhuis. Daarna kwamen we aan het Willemdok. Daar liep naar onze laatste locatie voor we over de finish konden: Noorse Zeemanskerk.

Nu waren we alles gepasseerd en we moesten nu enkel nog finishen. Maar daar had de organisatie toch voor een kleine verrassing gezorgd: een obstakel een paar meter voor de finish: er lagen verscheidene autobanden op onze pad, dus konden we onze coördinatie nog wat testen: in de banden lopen en niet struikelen.

Na de finish kregen we een flesje water (had eerlijk gezegd toch op een sportdrankje zoals een AAdrink gehoopt) en een suziewafel.  Nu konden we ons ontbijtpakket gaan ophalen. Hier was het gelukkig niet druk. Het pakketje bestond uit een flesje fruitsap, appel, chocoladebroodje, granenkoek en een heerlijke koffie (dat mocht wel wat meer zijn). Hier miste ik toch mijn flesje chocomelk (dit drink ik meestal na het lopen).

Zoals ik al verteld heb, was onze tijd niet van belang, enkel de uitlopen en dat was goed gegaan. Dus ons doel was bereikt en konden we moe maar voldaan naar huis vertrekken.