Na de avond voordien een beetje te lang door te zakken met cava en veel te vroeg wakker, stond zondag deze run op het programma. Wat zou dit gaan geven? Ik had al heel de voormiddag last mijn buikje met veelvuldig toiletbezoek tot gevolg en was echt niet uitgeslapen. Toch  ’s namiddags met goede moed richting Grobbendonk vertrokken.

Zoals de naam het al zegt: military barracks run, ging deze loop door op het militair domein van de 29 bataljon logistiek in Grobbendonk. Dit was al direct te merken toen we aankwamen: aan de poort stond al militairen in volle uitrusting ons op te wachten. Nadat we ons aangemeld hadden, mochten we met de auto doorrijden naar de parking.Als je dacht dat dit de enige controlepost was, heb je je vergist. Van de auto naar de hal waar alles te doen was, stond op de weg nog een tentje waar we door moesten. Ook hier stond weer een militair in vol ornaat met geweer in de hand klaar. Daar werd onze tas gecontroleerd door een medewerker. Ik moet wel zeggen het zijn vriendelijke gasten die militairen, een grapje en een bemoedigend woordje (het regende toen ook al) en we mochten verder.

Aangekomen in de hal (barrack??) konden we onze startnummer ophalen en dan was het wachten. Tijdens het wachten, het toilet maar eens gaan bezoeken. Amai, wat was me dat. In plaats van de klassieke dixi’s of gewone toiletten, mochten we gebruik maken van legertoiletten: zo’n een aanhangwagen waar je een trap op moet en daar bevinden zich 4 heel kleine toiletten. (spijtig genoeg geen foto van)

15u naderde, dus de regen maar getrotseerd en onze aan de start klaar gezet. Ofwel loopt de legerklok anders ofwel zijn ze toch niet zo punctueel..want mijn klok gaf al 15u02 aan toen het startschot klonk.

Hoe deze run het best te beschrijven?  Daar is niet echt een beginnen aan, zoveel te zien. Het eerste gedeelte ging over het domein waar we door verschillende barrakken liepen waar verscheidene legermateriaal uitgestald stond. Nooit vond ik een kilometer zo lang…wat is een legerdomein groot en uitgestrekt. En al die voertuigen en andere materialen, echt tof om te zien.

Op 5km kwamen we terug aan het begin en was er een bevoorrading voorzien met water en bolero…nooit van gehoord. Dit was wel lekker maar wat te zoet naar mijn smaak,ondanks dat het suikervrij is. Voor meer info over bolero: drinkbolero.nl

Na de bevoorrading doken we voor een 3-tal kilometer de natuur in.  Prachtig was het daar en heel mooi om naar te kijken. Totdat ineens de hemelsluizen echt opgingen. Het miezerde al wel heel de tijd, maar nu werd het serieus. Ik was na een tijdje echt helemaal nat tot mijn slipje toe. Op een bepaald moment zag ik niks meer door mijn bril. Dus werd het achter Mario aanlopen en hopen dat ik niet struikelde. De schoenen werden zwaarder en zwaarder en de sokken natter en natter. Nu leed mijn snelheid hier wel onder, maar ik liet het me niet aan mijn hart komen. Het is vooral om de ervaring te doen.

De laatste 2 kilometers waren weer op het domein en door de laatste barakken te lopen. Eindelijk was de finish in het zicht, nog een laatste sprint en ik kon eindelijk me gaan afdrogen.

Pluspunten
heel mooie omgeving
uniek kader
goed aangeduid parcours
toffe militairen 😀 (man in uniform heeft toch wat)

Minpunten
Het weer..;hahaha, oke beetje gemeen van me, daar kunnen ze niks aandoen
moeilijk verstaanbare speaker
de toiletten
tijdsopname/uitslagen (ik sta zelfs niet vermeld in de uitslag)

Conclusie:
Toffe loop als je eens iets ander wil lopen dan in het bos en stad. Zeker voor herhaling vatbaar.

Mijn strava gegevens: military barracks run

Nog wat foto’s: album military barracks run Koen Daalman

Ps: de link naar bolero is louter informatief en niet bedoelt als reclame. Je doet ermee wat je wil.