De reden waarom ik eigenlijk loop…
Waarom loop ik?
Tja een goeie vraag eigenlijk. Ik zou kunnen zeggen: gewoon omdat ik het graag doe. Zo eenvoudig is het niet..ja ik doe het graag ondanks dat ik soms ook vloek op het lopen. De echte reden is complexer en diepgaander dan het simpelweg graag doen.
De meest voorkomende redenen
Als je zo rond hoort zijn de meest voorkomende redenen dat mensen beginnen met lopen en blijven lopen:
- conditie te onderhouden/verbeteren
- om de ‘lijn’ te behouden/verbeteren
- natuurlijk is er ook een deel dat wil presteren.
Mijn beweegreden
Lopen heeft me geleerd dat ik tot meer in staat ben dan ik dacht…en nu nog steeds leert die me deze les. Door het lopen heb ik meer zelfvertrouwen gekregen en ben ik bewust geworden van mijn capaciteiten. Vroeger dacht ik: zoiets ga ik nooit kunnen, ik ben daar niet geschikt voor.
Ik vergeet nooit dat gevoel dat ik had na de eerste keer dat ik een 5-kilometerwedstrijd uitliep. Zo van: yes, ik kan iets. De tijd was echt van ondergeschikt belang…ik had de finish gehaald terwijl ik toen ik startte nog geen minuut aan 1 stuk kon lopen.
Nadien was elke verdere afstand of snellere tijd een bevestiging dat ik me mezelf kon geloven en dat ik echt wel iets kon. Na elke finishlijn had ik echt het gevoel dat ik weer een hindernis had overwonnen en dat ik echt wel iets betekende.
Dus waarom loop ik?
Lopen leert me door te zetten, vergroot mijn zelfvertrouwen, verbetert mijn gezondheid…en natuurlijk doe ik het graag. Ook het gevoel om deel uit te maken van iets, de loperscommunity, en nieuwe mensen te leren kennen, is ook zo tof. Daarbij heeft lopen me ook geleerd beter om te gaan met tegenslagen en momenten dat het wat tegenzit. Lukt het vandaag niet, dan misschien morgen.
Dankzij het lopen ben ik gegroeid en sta ik steviger in mijn schoenen, heb ik nieuwe mensen leren kennen en durf ik meer in het leven.
Dat is waarom ik loop en blijf lopen.
Liefs
Linda