9e Bosloop van Brecht – Verslag

Boslopen zijn zoals geweten, niet mijn favoriet. Maar er stond 12 km zone 1 trainingsloop op het programma en vorig jaar was dit een superfijne en toffe loop. Dus daarom toch maar besloten om zondagochtend de auto in te stappen richting Brecht. De weerverwachtingen waren veelbelovend..enkel het tijdsverschil (de klok werd een uurtje verder gezet) viel ’s ochtends wel tegen. Het was nog donker toen dat de wekker afging. Niet getreurd, ik ben altijd wel vroeg wakker dus viel het al bij al wel mee. Enne tegen dat we ginder waren, stond de zon al goed te blinken aan de hemel.

Starten

Aangekomen in Brecht (of was het niet Sint-Job-In’t Goor??), de auto geparkeerd en een stukje naar de inschrijvingen gewandeld. Incognito inschrijven lukte dus niet…of dat nu een goed of slechte zaak is, daar ben ik nog niet uit :-D. Vlug de formuliertjes ingevuld, nummers opgespeld en nog wat foto’s genomen en geposeerd voor de fotograaf van dienst. Eindelijk konden we starten…liep er daar toch ene met een actiecamera in tegengestelde richting…die was nog niet goed wakker denk..LOL

Onderweg

De weken voordien was het nat, heel nat…dus ik had een beetje angst voor sommige stukken in het bos. Maar omdat het al een paar dagen droog was en veel wind, kon het natuurlijk ook wel meevallen. Het begin zag er veelbelovend uit. Er waren wel wat natte stukken, maar je zag goed dat ze aan het opdrogen waren. Daarbij kon je er deftig langslopen.

De eerste kilometers ging goed vooruit en daar was de bevoorrading al. Dit jaar was die bemand door twee sympathieke heren. Net zoals ik het me herinnerde van het jaar voordien: goed voorzien van water en sportdrank. Ondanks we nog maar net vertrokken waren, toch gedronken want hydrateren is belangrijk….Hier ging ik later wel spijt van krijgen.

In de ‘zone 1’ blijven

Mijn bedoeling was om in zone 1 te lopen, dus voor mij hartslag tussen 130 en 145. Dat lukte niet altijd evengoed, gelukkig dat ik af en toe stopte om een foto te nemen. Het heeft soms zo zijn voordelen traag te moeten lopen. De wegen waren tot nu toe allemaal doenbaar. Rond de vijfde kilometer werd het toch even ietsjes minder: een slijkbaantje. Op een bepaald punt lagen er wat takken waar we over konden balanceren om geen te natte voeten te krijgen.

[foogallery id=”1232″]

Lag het nu aan dat slijk of niet? Ik weet het niet, maar ineens lukte het me veel beter in de juiste zone te blijven lopen. Kwam daar natuurlijk een ander bijkomend probleem: ik moest dringend naar het toilet en in het bos staan geen toiletten…nog niet alleszins. De bosjes waren dan maar mijn optie..dus uitkijken naar een geschikte plaats. Want het was druk. Vele lopers genoten van dit mooie weer om te komen lopen hier op de Bosloop van Brecht . Na het juiste bosje gevonden te hebben, liepen we op een tamelijk open stuk. Hier geen slijk..eerder wat los wit zand. Gelukkig was het niet weken droog geweest..denk dat het hier stoempen was dan.

Moeilijke doorgang

Raar maar waar…ik heb een bordje gemist. Gelukkig heeft mijn man hiervan een foto genomen. Anders wist ik niet dat we aan de ‘moeilijke doorgang’ kwamen. Ik vraag me dan wel af wat dat vorig stuk was? Het begon nog redelijk, maar om een bepaald moment moesten er weer takken overwonnen worden…en ik lag er bijna. Balanceren is niet mijn beste eigenschap. Ik neem mijn woorden terug..dit was een moeilijke doorgang, het vorige was maar een hindernis.

Rond de 8,5 km waren we terug aan de bevoorrading en wat een drukte. Zou ik het wagen toch nog eens te drinken? Toch gedaan en gelukkig geen bosje meer nodig gehad. Nu gingen we om een single track en de route van de zes kilometers volgen. Het leek erop dat iedereen voor de 12 koos, want er haalde ons een tijdlang niemand in. Of ik liep te snel? Nee, nog altijd in de juiste zone 1 en traag..heel traag.

Finishen

En daar was de 9 km en de parking…hier was mijn gevreesde stuk. In de juiste hartslagzone blijven, poeh dat lukte echt niet. Filmen lukte me verbazend wel. Van hier ging het vlot naar de finish en gelukkig terug in de juiste zone. Ineens moest ik vaststellen dat in het bos lopen op onverharde paden, dit keer wel goed ging. Verbazingwekkend goed.. ging ik het leren om te lopen in het bos?

Na de finish stonden er 2 behulpzame jongens die de drankbekertjes gevuld hielden. De finish lag in een heerlijk zonnetje, dus kon ik direct mijn goed voornemen waarmaken: meer te stretchen. Mijn bal-pilates instructrice vroeg me of ik dit wel genoeg deed. Het antwoord was: niet genoeg. Daarom maar besloten om voortaan na elke loop toch zeker te stretchen.

Algemene bevindingen

Net zoals vorige keer, was alles weer tiptop geregeld. Zo waren er onderweg niet enkel pijlen, maar ook stewards die duidelijk vertelden waar je heen moest. Ook hingen er onderweg blauwe lintjes. Als je dus begon te twijfelen of je juist zat, dan hielpen deze lintjes je eraan te herinneren dat je nog altijd correct liep.

Ook de bevoorrading was uitstekend. Misschien dat er wel nog een tussen bevoorrading voor de 12 km kon voorzien worden, zowat halfweg. Want de eerste keer is vlug en de tweede eigenlijk ietsje te ver. Maar ik weet dat dit niet altijd perfect te voorzien is.
Na het inwisselen van je nummer, kreeg je nog een appel of energiereep en een reflecterend band. Altijd leuk meegenomen.

En het allerbelangrijkste (voor mij toch): het onverhard lopen begint eindelijk te gaan. Als die lessen pilates en die oefeningen core-stability halen iets uit..joepie.

Tot volgend jaar.

Liefs

Linda

Oh ja, ik had veel foto’s genomen. Die allemaal tussen de tekst ging niet. Maar er zijn er toch nog bij die ik met jullie wil delen:

[foogallery id=”1244″]