Wat vliegt de tijd toch snel. Weeral een maand voorbij. Een maand waar ik  wat trainingen gemist heb wegens ziekte. Waar we de eerste echte zomerhitte (jaja in de lente) kregen. Waar ik eindelijk ingeschreven ben geraakt voor de marathon van Eindhoven. Tijd dus voor een kleine update.

Mijn trainingsschema = heilig

Voor degenen die me kennen, weten dat ik geobsedeerd ben door schema’s en cijfertjes. Zo hou ik alles van mijn trainingen bij in een schriftje en volg ik zo strik mogelijk mijn trainingsschema. Dus als er op het programma 10 km staat en het regent pijpenstelen…jep ik ga. Of ik kom van mijn werk thuis en toch wat vermoeid…jep die loopschoenen gaan aan.

…of toch niet??

Alleen deze maand heb ik toch een paar keer de handdoek in de ring moeten gooien. Eerst bleef ik maar met een vervelende sinusitis sukkelen. In het begin toch geprobeerd om me aan het schema te houden met hier en daar een aanpassing of verplaatsing. Misschien niet mijn beste idee, want ik heb veel langer ermee gesukkeld dan anders en toch een weekje kwijt dat het lopen echt niet meer ging.

Daarna kregen we op het einde van de maand nog tropische temperaturen voorgeschoteld. Hier is het lopen wel doorgegaan…maar niet helemaal volgens schema. De intervallen heb ik links laten liggen en vervangen door rustige duurlopen.

Mijn onmisbare accessoire.

In het begin van de maand iets geweldigs gekocht: een camelbak. Ik vraag me nu hoe ik ooit zonder kon. Vroeger, op mijn lange duurlopen, nam ik gewoon een drinkbus mee, of een drinkbelt. Soms zelfs wel beiden. Nu heb ik dus een rugzak gekocht waar een waterzak in zit. Drinken uit een slangetje, vond ik altijd maar een raar idee en een raar zicht.

Sinds kort heb ik dus ontdekt wat voor een geweldige uitvinding dit toch is. Geen gesukkel meer om die flesjes van je drinkbelt te nemen, geen stomme fles meer vast te houden. Gewoon slangetje in de mond en drinken. Vooral met warmere temperaturen en lange duurlopen ideaal. Ik merk dat eenmaal ik het gewoon was, veel beter drink onderweg. Gewoon worden, moest ik echt wel. In het begin had ik teveel bang om zonder te komen zitten en dronk ik te weinig. Maar twee liter is ruim voldoende ….nu toch nog.

Eindelijk ingeschreven geraakt

Ik vertel nu wel al heel de tijd dat ik de marathon van Eindhoven ga meelopen…maar ik had me nog niet kunnen inschrijven. Zo heb ik reeds een hotel geboekt in Eindhoven, want we hebben besloten er toch een klein weekendje van te maken…Persoonlijk denk ik dat Mario eerder wou vermijden dat ik ’s ochtends weer als een stresskip bezig ben. Ja ik geef toe: ondanks dat ik al verscheidene malen aan evenementen heb meegedaan, bezorgt de voorbereiding nog altijd veel stress. Ik ben dagen op voorhand bezig hoe ik alles moet doen en geregeld te krijgen. Plannetjes worden bestudeerd en tijdschema’s van buiten geleerd….Dus de reden dat we in Eindhoven gaan overnachten is simpel: de stress van de autorit is weeral vermeden.

Alles was dus in orde gebracht, enkel de effectieve inschrijving van de marathon van Eindhoven liet een beetje op zich wachten. Regelmatig checkte ik de website en de facebookpagina…toen was eindelijk de tijd daar. Wou natuurlijk die website niet meewerken…overbelast is mijn vermoeden. Met al die ongeduldige hardlopers die aan het wachten waren. Na een paar keer proberen, is het met uiteindelijk wel gelukt.

En verder…

Ik mis het meelopen met evenementen wel een beetje. Dus ik ga toch een paar lopen opzoeken die ik ga meedoen. Suggesties altijd welkom.

Een nieuwe lactaattest staat ook op de planning. Benieuwd of ik vooruit gegaan ben. Mijn gevoel zegt van wel: loop iets sneller aan lagere hartslag. Nu eens zien of dit echt zo is.

Tot volgende maand

Liefs Linda