Vorig jaar heerlijk genoten van Alcatraz festival, dus dit jaar terug. Enig klein obstakel: volop in marathonvoorbereiding. Dus de loopschoenen moeten  dit jaar ook weer mee. Zodat ik tenminste het kan onderhouden. Dit jaar was er ook de mogelijkheid om te slapen in een tipi. Dat zag ik wel zitten, zo moesten we geen tent meezeulen. Donderdagavond alles ingepakt, want vrijdag stond er eerst nog een training van 21 km op het programma.

Vrijdag

Na het hardlopen vlug de douche in en dan hop de auto in.Na wat files eindelijk Kortrijk bereikt. Net als vorig jaar was er parking voorzien op de Expo en dan met een pendelbus richting festivalterrein. Dit is allemaal perfect geregeld: voldoende reisbussen met bagageruimte voor alle campingmateriaal van de bezoekers erin te kunnen.

Eenmaal aangekomen op Alcatraz festival…wat een rij. Er zat niet anders op dan wachten en wachten…Dit jaar was het een beetje anders, er werd geen id-kaart meer ingelezen. Toch duurde het een hele tijd, nu ja zoiets hoort er nu eenmaal bij. Na het inchecken konden we ons richting ‘eagle’s plaza’ begeven (zo heette het terrein waar onze tipi stond). Daar werden we opgewacht door vriendelijke medewerkers die ons naar de tipi begeleiden. Wat een mooie tipi, was mijn eerste gedachte..en dan: moet ik daarin geraken door dat kleine gat. De tipi was mooi ingericht met luchtbedden, een koevel en hoofdkussens.

Dan richting festivalterrein…en nu weer wachten…Eenmaal binnen, had ik toch eerder het gevoel: nu is het echt graspop in het klein. Niets mis mee, hoor. Ik ben absoluut fan hiervan. Terrein was heel mooi aangekleed, met verscheidene eetstandjes. Keuze te over. Zelfs een cocktailbus.

buurtbewoners

Vrijdag was ook de dag dat de buurtbewoners kennis konden maken met het festival. Zo’n 2500 buurtbewoners hebben deze kans aangegrepen. Een heel tof initiatief, want metalheads hebben nog altijd met heel wat vooroordelen af te rekenen. Maar wat ging er door die mensen hun hoofd? Bij sommigen zag je goed dat ze toch een beetje gechoqueerd waren, vooral door de muziek hoop ik. En anderen waren op bezoek in een rariteitenkabinet. Natuurlijk zijn er ook buurtbewoners die echt genoten hebben van de sfeer en de muziek. Maar toch heb ik het gevoel dat er veel komen kijken naar die ‘rare metalheads’.

Zaterdag

Pff, de dag begon al goed: regen. Desondanks, onze loopschoenen aangetrokken om toch een klein verkenningstochtje te maken. Veel leven was er nog niet echt op het camping. Op het terrein daarentegen… Onze tocht ging langs de achterkant en daar was al een hele bedrijvigheid bezig. 

Na het lopen, douchen. Spannend: zou het water warm zijn? We hadden al vastgesteld dat er meer douches waren. De kraan open…en ja het was warm water, oef. Daarna ging het richting ontbijttent. De camping was tijdens ons looptochtje ontwaakt en in de tent zaten er al verscheidene andere festivalgangers…de meesten nog wel met kleine oogjes.

Na het ontbijten, richting terrein…natuurlijk weer aanschuiven. Door omstandigheden (absoluut geen idee welke) gingen de poorten pas een groot half uur later op.

Omdat ik geen muziekrecensist ben en daarbij vind ik zoiets ook heel persoonlijk, ga ik de rest van de dag niet beschrijven, dus de optredens die we zagen. Wel een kleine dingetje dat ik jullie niet wil onthouden: tijdens het optreden van Obituary zagen we iemand zich helemaal uitleven op het podium aan de zijkant. Nadien zijn we erachter gekomen dat dit de burgemeester van Kortrijk (Vincent van Quickenborne) was. Heerlijk te zien hoe die genoten heeft. En ja Obituary was geweldig, maar dit is 1 van mijn favorieten.

Zondag

Yes, het zonnetje scheen. Wat een mooie zonsopgang was het. Vlug onze loopschoenen aan en nu gingen we voor een echte training. Weer hadden we geen idee van de route die we moesten volgen. Ik zal de volgende keer toch echt eens een route voordien moeten uitstippelen…en onthouden. Maar dat houdt ons niet tegen. Het moet wel gezegd zijn: het is daar super mooi om te lopen. Wat een uitzichten. Nu waren we een beetje slimmer en we hielden altijd het festival terrein in het oog (dit kon je redelijk ver zien). Na een 7-tal kilometer waren we terug. Oke minder dan we gedacht hadden, maar we wisten ook dat het vandaag de zwaarste dag ging zijn: veel stappen op terrein, rechtstaan en headbangen. Dus de rest van de kilometers maakten we in de dag wel goed.

Op de site van Alactraz had ik gezien dat ze ook ochtendgymnastiek gingen doen. Normaal was er zaterdag ook haka, maar omwille van de regen heb ik dit niet gaan bekijken. Nat genoeg was ik al geworden van onze ochtendloopje. Dus zondag om 10u was is paraat om eens te kijken wat ze gingen doen. Straf dat er campinggasten opgedaagd waren om dit mee te doen. Om eerlijk te zijn, had ik dit niet verwacht.

ochtendgymnastiek

Wat allemaal op het programma stond: 5 min hardlopen over terreinen, 1 min plank, 1 min V-zit, 1 min zijwaartse plank, 1 min squatzit….Ik had echt wel mijn bedenkingen hierbij. Dit leek me niet echt ‘ochtendgymnastiek’. Planken en zo zijn wel goede oefeningen, maar of dit zo geschikt was..dat vraag ik me toch af. Het leek me van niet. Als je dit zou doen met bv voetballers als training, super. Maar zo voor ‘het plezier’ en de sfeer. Dit kon toch anders. Ik denk hierbij aan bv metal-aerobics. Natuurlijk bestaat het wel niet, maar gewoon de muziek op en wat oefeningen doen zoals hoofd naar links en dan rollen naar rechts, sqauts jumps…Of zelfs wat metal-yoga, misschien beter. Want de meesten zijn een beetje stijf van de slapen in de tent. Nog een heleboel andere dingen kan ik verzinnen ipv dat planken en zo…misschien eens uitwerken voor een blog?

Heel de rest van de dag waren op de been geweest: van het ene podium naar het ander, handtekeningen gaan scoren, naar de eetstandjes…Tussen de laatste optredens ergens, nog vlug de tipi gaan opruimen en alles al naar de auto gedaan. Zodat we na het laatste optreden, direct richting huis konden vertrekken.

Wat ik er nu echt van vond

Voor mij blijft dit graspop in het klein. Vorig jaar was het willen, maar nog niet echt kunnen. Dit jaar ruim goed gemaakt. Er zijn mensen die zeggen aub geen graspop. Het hoeft voor mij ook niet zo groot te worden, toch vind ik de formule van graspop ruim geslaagd. Dit heeft Alcatraz goed begrepen. Ze hebben veel overgenomen, maar toch het kleinschaliger gehouden. Of dit vol te houden is, blijf ik me wel afvragen. Alcatraz is natuurlijk geen graspop en dit hoeft echt niet.

Toch denk ik dat ze dit weekend en vooral zondag echt aan hun maximum zaten. Het was druk..heel druk. Met als gevolg dat er lang aangeschoven diende te worden aan de inkom. Voor degenen die al een bandje hebben is er 1 ingang, de zogenaamde fast-line. Maar spijtig genoeg was het meestal slow-line. Daarbij was het aan de andere ingangen (dagtickets en de combi die nog bandje diende te krijgen), soms heel rustig.

eten en drinken

Het eten op een festival bestaat al lang niet meer uit hamburger en frietjes. Gelukkig maar. Natuurlijk kan ik niet zeggen dat het alternatief veel gezonder is. Maar alleszins smakelijker en je kan afwisselen. Het eten bestaat nu vooral uit pizza’s, wraps, pannenkoeken, bami, nasi, natuurlijk friet en hamburgers, maar ook fruit. De drank is altijd voldoende aanwezig, met frisdranken, bier, wijn en dit jaar zelfs verscheidene soorten koffie en een cocktailbar (wel spijtig dat er maar weinig alcoholvrije op de affiche stonden). Enig nadeel: de prijs. Dit is wel op elk festival zo, maar toch vind ik het een beetje te prijzig voor wat je krijgt. Een appel voor 1,25 euro…toch beetje overdreven.

camping

De camping was voor mij dit jaar beter. Er was ook een campingwinkel dit jaar, dus als je iets vergeten was, geen probleem. Zoals gezegd, hadden wij een tipi. Dit was wel duur en dit merkte je ook want er waren niet veel gehuurd. Gevolg was wel dat we heerlijk rustig stonden. Voor die prijs had ik wel iets meer verwacht: aparte douches en toilet misschien. Niet dat er iets mis mee was met de douches van de camping. Voldoende aanwezig (ondanks dat het soms aanschuiven was voor degene die later kwamen), proper en met warm water.

medewerkers

Bij deze wil ik een kleine vermelding doen voor het sanitair personeel. Ze waren constant in de weer om de toiletten en douches proper te houden. Niet simpel als er veel gedronken wordt. Ze hebben echt hun best gedaan waarvoor mijn respect. Natuurlijk verdienen alle vrijwilligers, medewerkers, rode kruis en security een dikke pluim. Zij zorgen ervoor dat het voor ons een onvergetelijk weekend werd. Dus bij deze: een heel dikke merci voor jullie inspanning. Ik stel het van harte op prijs.

Voor ik het vergeet: ook nog een kleine vermelding voor de mannen van kom op tegen kanker. Ze stonden misschien in een hoekje verstopt, toch deden ze hun best om de mensen te wijzen op het belang van je in te smeren. Hier kon je ook gratis zonnecrème krijgen, die ze natuurlijk ook over heel het terrein uitdeelden. Dit kan ik alleen maar aanmoedigen.

afval

De enige doorn in mijn oog is: de afval. Dit is natuurlijk op elk festival zo. Ondanks de inspanningen van de organisatie: voldoende vuilnisbakken om te sorteren, belanden er toch heel veel op de grond. Is dit iets van deze tijd: gewoon je afval rondstrooien? Dit doe je thuis toch ook niet. Al die afval maakte het wandelen soms een hele klus. Toch zorgde de organisatie ervoor dat tegen de ochtend alles netjes opgeruimd was. De stofzuigers moesten denk ik heel de nacht werken. Frustrerend dan wel dat na een klein uurtje dat de poorten zijn opengegaan er niet veel meer van te zien is.

Alcatraz heeft voor mijn gevoel de kleine minpuntjes van vorig jaar zo goed als weggewerkt. Enkel nog wat werken aan de formule van de huurtipi’s en de inkom. Opmerkingen zullen er altijd zijn, want perfectie bestaat niet.

Volgend jaar ga ik met plezier weerkeren.

Liefs Linda

ps: voor de nieuwsgierigen onder jullie, mijn aantal stappen en kilometers (zonder het hardlopen):

vrijdag: 8.538 stappen (6,42 km)
zaterdag: 11.812 stappen (8,88 km)
zondag: 14.565 stappen ( 11,02 km)
maandag: 8.386 stappen (6,34 km)
(maandag is vooral de nacht van zondag naar maandag, want thuis niet veel meer gedaan)