Zoals jullie weten ben ik volop aan het trainen voor mijn marathon op 8 oktober 2017. Maar onlangs had ik juist op het einde van mijn lange duurloop een probleem, voet omgeslagen…Help, geblesseerd. Hoe moet het nu verder? Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik niet altijd het ideale voorbeeld ben als het op blessures aankom. Ik heb er wel al heel veel kennis meegemaakt en dikwijls geblesseerd aan de kant gestaan.

Geblesseerd geraakt.

Ik zeg meestal tegen iedereen die het wil horen: luister naar je lichaam. Natuurlijk is zeggen makkelijker dan het doen. Zo was het ook met mij. Ik moest nog een paar kilometer toen ik mijn voetje omsloeg. Koppig heb ik toch mijn kilometers nog afgemaakt. Niet heel slim, want tegen dat de training erop zat, kon ik er bijna niet meer op stappen.

Toen ik thuiskwam, baalde ik enorm. Nog een grote maand en dan is het mijn marathon. Nu was mijn schema helemaal naar de ***. Toch zat er niets anders op dan de blessure aan te pakken en hopen dat ik voldoende getraind had om een paar dagen ertussen uit te liggen.

Mijn methode

Gelukkig heb ik wel ervaring met verstuikte enkels. Mijn rechtervoet is niet zo heel stabiel (lees hierover meer op https://www.finallyfit.be/2017/03/17/verhaal-sudeck-voet/ ). Dus toen ik thuiskwam direct omhoog en ijs erop. Toch heb ik geleerd dat in beweging blijven ook helpt bij het herstellen.

De meesten onder jullie zijn misschien wel bekend met de RICE methode. Voor degenen die het niet kennen een kleine verduidelijking:

• R = rust, nu ja dat spreekt voor zich: het ledemaat rust geven.
• I = ijs, het pijnlijke lichaamsdeel koelen met ijs voor minimum 10 min.
• C = compressie = door een drukverband het geblesseerde lichaamsdeel ondersteuning geven en de zwelling tegen gaan
• E = elevatie, dus omhoog leggen/houden. Best boven je hart.

Enkel rusten?

Vroeger vertelden ze me altijd dat ik moesten rusten en pas terug mocht starten met bewegen als ik geen pijn meer voelde. Wat meestal resulteerde in terug omslaan en terug blesseren omwille dat mijn enkel verzwakt was. Gelukkig evolueert ook alles. Nu kan je het beste blijven bewegen, natuurlijk binnen de pijngrenzen he. Niet dat ze aangenaam zijn, absoluut niet. Kom hier maar eens luisteren als ik mijn enkeloefeningen doe.

Help, mijn schema

Natuurlijk blijft het probleem: wat met mijn schema? Normaal was dit mijn laatste zware week en dan zou ik ietsje minderen. Zo stond er nog een 35 km op de planning. Ondanks dat ik heel de week netjes gerust heb, ijs gelegd en mijn oefeningen gedaan, is er van het lopen niet veel terecht gekomen. Dit was toch ietsje te pijnlijk. Normaal kan je gerust een paar dagen in je schema overslaan en gewoon verder gaan. Dus de moed niet verliezen is de boodschap. Een paar daagjes niet lopen gaat niet direct resulteren in verminderde conditie.

Hoe ga ik verder?

Mijn grootste zorg is nog altijd wel mijn voetje. Vrijdag heb ik een rondje gerend en het ging wel. Maar gaat het me lukken om die 35 km te lopen? Daarom heb ik besloten dit weekend  een looproute met lussen te maken zodat ik op bepaalde punten kan bepalen of het nog gaat. Nu alleen hopen dat ik luister naar mijn voetje en enkel en niet koppig mijn schema verder wil afhaspelen. Want zo ga ik eerder afbraak doen in plaats van nog een beetje op te bouwen.

Nog even dit: ik ben geen dokter, dus wat jij juist met een blessure moet doen, kan ik niet vertellen. Er moet eerst een diagnose gesteld worden. Ik raad wel aan om naar een sportarts hieromtrent te gaan.