Zoals al op verscheidene andere websites en boekjes aangehaald: de mentale kracht speelt mee. Het hoofd en je gedachten lopen ook mee. Op bepaalde momenten tijdens het hardlopen zul je het moeilijk krijgen, daar kun je niet buiten (spijtig genoeg). Op die momenten gaat het stemmetje in je hoofd een belangrijke rol spelen. Wat belangrijker is: wat dat stemmetje zegt, zorgt dat je erdoor geraakt of opgeeft. Niet panikeren…je kunt je hierop voorbereiden en je stemmetje trainen.

Iedereen kent wel het spelletje: denk niet aan een roze olifant…wat is het eerste wat in je hoofd opkomt? Jep, een roze olifant. Het grappige is dat je hoofd het woordje niet negeert. Dus als je constant tegen je zegt: je ga niet opgeven…is je hoofd je al aan het voorbereiden om te stoppen. Het hardlopen wordt moeilijker en moeilijker, want je lichaam is aan het stoppen.

Tijdens mijn lange duurlopen, heb ik mijn mentale aspect echt moeten trainen. Zo heb ik voordien wat zinnetjes aangeleerd, gezorgd dat die ingeprent zitten in mijn hoofd. Zodat die zinnetjes voortaan spontaan opkomen tijdens mijn duurlopen. De meeste zinnetjes zijn natuurlijk gewoon spontaan ontstaan tijdens mijn trainingen. Toch heb ik ze geperfectioneerd. Een paar voorbeelden van die zinnetjes zijn:

Als ik het moeilijk krijg: je kunt die afstand lopen, je hebt dit toch al verschillende malen bewezen

Afspraak maken met mezelf: we gaan nog lopen tot die boom (of nog 2km) en dan zullen we nog eens zien. Nadeel is dan wel: als ik tot dat punt geraakt bent, zegt mijn hoofd: nu niet flauw doen he, je bent tot hier geraakt, verder lukt ook wel.

Soms moet je toch de stemmetjes in je hoofd het zwijgen opleggen (voor een perfect voorbeeld lees mijn blog over Marathon Eindhoven 2017 ). Ondanks dat ik mezelf altijd push, zijn er momenten dat je toch die handdoek in de ring moet gooien en stoppen of gaan wandelen. Maar dit probeer ik natuurlijk te vermijden. Langs de andere kant wil ik ook niet overtraind/oververmoeid en geblesseerd geraken. Dus het is altijd een afweging of ik naar mijn hoofd of naar mijn lichaam luister. Vanaf dat de lichamelijke ongemakken te groot worden onderweg, dan stop ik direct en wandel ik naar huis. Als ik na een x-aantal km nog altijd met mezelf aan het vechten ben, ik geraak niet vooruit, moe, hartslag blijft te laag of schiet de hoogte in…dan maak ik er een mooie wandeling van.

Train dus niet enkel je lichaam maar ook je hoofd. Zorg dat je een plan klaar hebt op momenten dat je het moeilijk krijgt onderweg. Ga op zoek naar zinnetjes die voor je werken, maar let op, zorg dat ze altijd positief zijn. Geen gebruik van het woord ‘niet’ is al een goede leidraad. Oké, soms komt dat bij mij ook op (niet flauw doen). Laten het erop houden: zoek gewoon naar iets dat voor je werkt. Oefen het in. Het klinkt misschien stom, maar de zinnetjes voor je spiegel oefenen, in de auto…het werkt. Zo worden ze een gewoonte.

Vergeet je hoofd dus niet bij het hardlopen, maar negeer je lichaam niet. Veel loopplezier.

Liefs Linda