Ik heb al heel mijn leven astma, zware astma als kind. Gelukkig is het minder erg geworden als volwassene. Toch blijft hardlopen in de winter, vooral in de koude, een echte uitdaging. Met wat simpele aanpassingen zoals consequent je medicijnen nemen, je schema aanpassen, opwarmen, buff dragen en je adem sparen, kan ik blijven lopen.

Elke astma is anders. Zo zijn er die totaal geen last hebben van kou of vochtige lucht en andere juist wel. De prikkels waar astmapatiënten last van kunnen hebben, zijn persoonlijk. Zo heb ik vooral veel last van mijn astma in de winter. Ik ken mijn astma door en door, dus ik weet perfect waar ik op moet letten. Ook herken ik de signalen van mijn astma. Zo heb ik al een hele tijd geen echte aanval meer gekregen. Daarom is het allerbelangrijkste nog altijd luisteren naar je lichaam en je astma leren kennen. Als je net zoals ik last heb van de koude lucht, kunnen volgende tips helpen.

Medicijnen

Jaja, je zal het al regelmatig van je arts gehoord hebben: gebruik consequent je medicijnen. Eerlijk: ik bezondig me hier regelmatig aan in. Tijdens de zomer levert dit niet echt een probleem op. Nu in de winter, vooral in de koude, heb ik geleerd dit toch consequent te gebruiken. Vooral mijn dagelijkse puffer. Deze werkt onstekingsremmend, waardoor mijn longen rustig blijven. Ventolin (dus de noodpuffer), gaat nu altijd mee. Op dagen waar ik weet dat ik het moeilijk kan krijgen, gebruik ik voor vertrek mijn ventolin.

sjaaltje/buff

Koude lucht is nefast voor mijn longen. Daarom vertrek ik altijd met een buff rond mijn nek. Als het heel koud is, doe ik die voor mijn mond. Zo adem ik geen koude lucht in. En nee, neusademhaling is echt niet voor mij besteed. Ik heb in de winter altijd ofwel een verstopte neus dan wel een lopende neus.

Warming up

Mijn longen moeten echt opwarmen. Dus start ik altijd als een uber trage slak. Soms gênant hoor, dan denk ik: ik kan beter wandelen. Toch helpt het om zo mijn ademhaling netjes onder controle te houden. Eenmaal mijn longen opgewarmd zijn, kan ik sneller lopen. Daarbij hopend dat ik die anderen kan inhalen, wat niet dikwijls gebeurd. Ik ga van uber trage slak meestal gewoon naar trage slak. Soms word ik een snelle slak. Toch blijf ik een slak.

Spaar je adem

Niet praten, misschien het moeilijkste wat er is, voor mij toch. In de winter heb ik echt elke ademteug nodig. Als ik dan begin uit te leggen, begin ik naar adem te happen en wordt zelfs de rustigste duurtraining zwaar. Enkel op mooie dagen en rustige duurlopen, lukt het me af en toe. Gelukkig heb ik een looppartner, namelijk mijn man Mario, die een echt viswijf is. Dus moet ik enkel af en toe een instemmend knikken of het uhhum-geluidje maken.

Pas je schema aan

‘Let it go’ zoals disney prinses Elza zingt. Staat er een intervaltraining op het programma, maar is het juist ijskoud? Vergeet je schema en ga gewoon voor een duurloop. Ook pas ik mijn tempo aan. Ik heb nu eenmaal minder lucht dan anderen. Ik zorg altijd dat ik niet buiten adem geraak. Als ik mijn ‘zomer’tempo aanhou, krijg ik gegarandeerd een aanval. Tempo werk doe ik wanneer ik me goed voel en op een mooie dag. Dan ga ik echt voluit en moet ik wel naar adem happen. Maar dit doen alle sprinters. Enkel heb ik tussen de sprintjes wat meer tijd nodig om te herstellen en om op adem te komen. Die neem ik dan ook.

Met deze tips, kan ik de winter overleven en netjes blijven hardlopen met mijn astma. Natuurlijk is ieder astma anders, dus praat erover met je arts.

Liefs

Linda