Maandag 11 december 2017

Toen in ’s ochtends aan het werk was, zag ik dat het begon te sneeuwen dngzaamaan maar dikkere en dikkere sneeuwvlokken werken. In de namiddag lag er al een dik tapijt. Dus vlug naar mijn paarden, want het begon echt wel gevaarlijk te worden.

Het levert natuurlijk wel mooie plaatjes op.

Ik loop graag in sneeuw, echter vorige zondag al genoeg sneeuw gezien. Dus matje uitgerold en wat oefeningen gedaan.

dinsdag 12 december 2017

De sneeuw was aan het wegtrekken. Dus kon ik nog eens deftig op pad. Daarbij lagen de stoepen en fietspaden grotendeels sneeuwvrij, ideaal dus. Toch was het geen al te denderend loopje. Te vlug na mijn avondeten vermoed ik. Van geen kanten ging het, na een paar kilometer het gevecht opgeven. Dan maar rustig naar huis gewandeld.

woensdag 13 november 2017

Nu een beetje langer gewacht met het gaan hardlopen. Enkel was het wel een nat, verzopen loopje. Blij dat het nog eens super ging.

donderdag 14 november 2017

Na een drukke werkdag, nog wat aan mijn blog gewerkt.

vrijdag 15 november 2017

Drukke btw-periode deze maand, met daarbij nog wat dringende balansen. Dus veel werken vandaag.

zaterdag 16 november 2017

Het plan was uit te slapen…toch waren we voor 6 uur wakker. Daarom onze loopkleding aangetrokken en vlug een ochtendloopje gaan doen. Heerlijk was het. Heel de stad was nog aan het slapen. Ook een voordeel: de dag moest nog echt beginnen en wij hadden onze work-out al gedaan.

Omdat het volgende week al kerst is, besloten om langzaam al aan de inkopen te beginnen. Zo zijn we nog eens de winkelstraat ingetrokken. Pff winkelen in zo een drukte..echt niet aan mij besteed. Toch een leuk jurkje op de kop kunnen tikken.

In de namiddag naar mijn paardjes getrokken om de stallen te doen en mijn paard te longeren. Nadien nog vlug langs mijn bestie om haar verjaardagscadeau te brengen.

zondag 17 november 2017

Vol goede moed uit mijn bed gekomen voor een run van 20 km. Camelbak gevuld, loopschoenen aan en op weg…De eerste kilometers ging goed. Dit was nog in het centrum. Koud ja dat was het wel. Ineens merkten we tiens het heeft precies toch goed gevroren deze nacht. Even later: waar zijn onze schaatsen. Terwijl we dat stonden te denken, zagen we een fietsster onderuit gaan. Wijselijk besloten om toch maar niet te gaan hardlopen waar we van plan waren. Het glijden zorgde ook dat ik een beetje angstig werd om mijn voet weer te blesseren. Tja ik val nu eenmaal makkelijk. Dus op weg naar huis.

Omdat ik niet heb kunnen hardlopen, ben ik maar een wandeling met mijn paardjes gaan maken. Eigenlijk doe ik dit te weinig. Ook omdat met paarden op de baan komen tegenwoordig niet echt meer een pretje is. De auto’s (nu ja de bestuurders) houden echt geen rekening meer met paarden. Zo kwamen we langs een weide met andere paarden, mijn paardje werd een beetje opgewonden. Toen kwam er een auto aan en deed ik teken om te vertragen. Deed die eikel toch zijn raam open en zei: als ze het niet kunnen, mag je niet op de baan komen. Tja hoe wilt ie dan dat de paarden het leren. Mijn paardjes zijn redelijk braaf, maar het zijn en blijven vluchtdieren. Ik kan veel situaties voorzien en zorgen dat ze rustig blijven. Maar wat als er toch iets onverwachts gebeurt?

Alvast fijne feestdagen

Liefs

Linda