Ondanks ik absoluut niet goed in hardlopen ben, durf ik me echt wel als hardloper benoemen. Natuurlijk ben ik veel meer dan enkel een hardloopster. Toch vind ik het wel iets hebben als mensen me vragen wat ik doe als hobby: “Ik loop” klinkt goed. Maar als je zegt ‘ik ben een hardloopster’…het geeft wel wat meer  cachet vind ik. Toch ben ik er niet goed in.

Toen ik startte met hardlopen, dacht ik dat ik snel vooruit ging gaan. Wat viel dat tegen.  Het ging heel moeizaam en langzaam. Toch gaf ik niet op. Langzaamaan begon ik te kunnen lopen…enkel wat liep ik traag. Mijn tempo was miserabel. Ik liep dat was het voornaamste. Ook toen ik het schema volgde van start to run, waarin verteld werd dat je op het einde 5 km kon lopen (dus een half uur), was dit ook weer een tegenslag. Ja ik kon een half uur lopen …maar ik was bijlange nog niet aan de 5 km.

Toch hield dit me niet tegen en bleef ik hardlopen. Altijd hing ik ergens achteraan. Ik werd altijd door zowat iedereen ingehaald, zelden haalde ik zelf mensen in. Toch gaf ik niet op. Raar eigenlijk, want vroeger zou ik me slecht voelen omdat het niet lukt en zou ik opgeven. Waarom bleef ik dan toch doorgaan?

Ergens tijdens al die kilometers was ik me echt als hardloopster gaan voelen. Vertelde me niet dat ik jogde, nee ik liep..traag voor anderen misschien, maar ik liep. Voor mij voelde het echt als hardlopen. Ik merkte wel dat ik toch wel iets verbeterde. Natuurlijk zal ik nooit in de bovenste helft van de uitslag geraken  (of ik moet ineens uitzonderlijk goed worden). Is dat nodig? Nope. De plaats van mijn prestatie doet geen afbreuk van mijn persoonlijke prestaties. Toen ik dit besefte, voelde ik me ineens een stuk lichter.

Traag hardlopen, het is en blijft nog altijd wel een dingetje. Toch heb ik al halve marathons gelopen en binnenkort een marathon. Enkel die tijdslimiet blijft wel wat angst inboezemen. De angst dit niet te halen is altijd wel ergens aanwezig. Zo bekijk ik ruim om voorhand hoe snel ik minstens moet hardlopen om binnen de tijd de blijven. Eerlijk, ik heb nog niet meegemaakt dat ik uit de wedstrijd werd gezet, omdat ik te traag liep. Ook heb ik nog niet meegemaakt dat ik als laatste aan het lopen ben, met de volgwagens achter mij. (Niet dat dit ooit mijn doel is hoor.) Dus langs de andere kant, zo heel slecht zal ik het wel niet doen. Dat hou ik me toch voor.

Dus ja, misschien ben ik niet het schoolvoorbeeld van een goede hardloper. Ik ben er zelfs slecht in als je gewoon naar mijn tijden kijkt. Toch zeggen dit tijden niets over mij en waar ik van kom. Ik hou vol en voel me een hardloopster, dat is het belangrijkste.

Liefs,

Linda