Omdat ik kajakken de eerste keer zo tof vond, had ik direct zin om het nog es te doen. Dus thuisgekomen van Durbuy, was ik al aan het plannen waar ik het nog es kon testen. Toen viel ineens mijne frank (en dat duurt lang, want ver zoeken he). Er wordt hier dichtbij mijn huis ook gekajakt: op de Nete.

Vertrekpunt Retie

Na wat zoeken op het internet, besloten we op van Retie naar Lichtaart te kajakken; 12 km leek ons wel een schone afstand. Nog een groot voordeel: we konden er met onze fiets heen. Die werden dan naar ons eindpunt gebracht en vandaar konden we richting huis. Wel handig zo.

Het vertrek was dus aan de watermolen in Retie. Ook als je niet gaat kajakken echt wel een mooi plek. We waren ruim op tijd dus konden we nog van een koffietje en het uitzicht genieten.

In(op)stappen

10u…tijd om onze kajak te gaan halen. Dit keer hadden we voor een sit-on-top kajak gekozen. Klinkt of ik er wat van ken he…niets is minder waar. Maar volgens de verhuurder zijn dat hele toffe kajaks, zo een beetje als een surfplank. Enne je wordt er nat in..veel natter dan in een gewone. Ideaal dus met deze zomerse temperaturen. Instappen…(eerder opstappen dan) was wel raar vanaf de aanlegsteiger. Hoe moest ik nadien eruit, ging er door mijn gedachten.

Eenmaal vertrokken, hadden we wel door dat we hier echt moesten peddelen om vooruit te komen. Weinig stroom hier. Toch was het uitzicht echt de moeite waard. Sturen lukte gelukkig al een stuk beter.

Picknicken

Na een tijdje kwamen we aan een stuw. Hier moesten we aanleggen, kajak uit het water halen en beetje verder terug in het water geraken. Dit allemaal helemaal alleen. Hoe moesten we dat doen? Gelukkig viel het allemaal heel goed mee. Ook was dit een ideaal moment om pauze te  houden en te picknicken. Vaststelling: het water in de Nete is kouder dan de Ourthe.

Na onze buikjes gevuld te hebben, konden we weer verder. Het water was hier wel een stukje zwaarder. Er groeit vanalles in het water en daar moesten we door. Onze peddels zagen af en toe groen van het gras (of wat er ook groeit daar). Wat nog eens zo vervelend was, waren de dazen. Jaja je hebt er wel middelen tegen. Toch werken die niet zo goed als je constant nat wordt. Mario heeft echt een massa moord moeten plegen…en nog was hij tot bloedens toe gestoken. Voor 1 keer viel het bij mij mee.

Gehaald

Na een tijdje hoorden we gegil…onze eindbestemming was dus dichtbij. De achterkant van Bobbejaanland konden we zo es bewonderen. Wat een lawaai is dat zeg zo een pretpark.

Daar was de aanlegsteiger van ons eindpunt. Gelukkig hadden we al wat geoefend en lukte het hier vlot. De kajak aan de kant gesleurd en daar stonden onze fietsen netjes te wachten.

Kajakken is echt iets wat ik meer wil gaan doen. Maar ik merk wel dat mijn armen en schouders totaal niet getraind zijn door het hardlopen. Dus dit heb ik ook opgenomen in mijn krachtprogramma. In mijn vakantie binnenkort, trekken we weer naar de Ardennen met onze tent. Drie keer raden wat we ginder gaan doen…Jep hardlopen, wandelen ..;en kajakken natuurlijk.

Liefs

Linda