Alcatraz Metal festival begint langzaamaan een jaarlijkse traditie te worden na Graspop.Zo ook dit jaar, ondanks dat Mario zich donderdag al heel belabberd voelde. Benieuwd wat dit ging geven op het festival. De temperaturen zagen er al een stuk beter uit: warmer dan Graspop en kouder dan de dagen voordien. Zoals altijd geen verslag van de muziek, want ik vind dit heel persoonlijk. Wel een korte (euheuhm) samenvatting van onze weekend.

Vrijdag

3 dagen festival…daar moet je goed voorbereid aan starten, toch? Nu ja, dit jaar heb ik me eens niet al te druk gemaakt wat en hoe. Donderdags mijn tas klaargemaakt en that’s it. Klein minpuntje was wel dat Mario zich echt niet goed voelde. Zo lag hij bijna heel de nacht de woelen in zijn bed.

Op weg

Nadat ik mijn ochtendloopje achter de rug had, konden we op pad. Via een omweggetje langs mijn schoonbroer, kwamen we aan in Kortrijk. Ondanks dat er pendelbussen voorzien waren, kozen we toch voor te wandelen. Het is maar een kleine 2 km…en na de lange autorit deed de wandeling deugd.

Heel de tijd hadden we angst voor de rij die ons stond te wachten. Aanschuiven is niet echt mijn ding. Groot was onze verbazing dat er geen rij was. Na onze campingbandjes gekregen te hebben en onze ontbijtbonnen gekocht te hebben, konden we naar onze campingplaats.

Net zoals vorig jaar, hadden we weer een tipi gehuurd. Dit was ons vorig keer al zo goed meegevallen, dat we niet getwijfeld hadden. Dit jaar hadden er precies wel meer mensen voor deze vorm van kamperen op een festival gekozen. De ontvangst was heel hartelijk, wat we verwacht hadden. Ook de persoonlijke boodschap in de tipi was heel aangenaam. Het enige wat ons opviel was dat er dit jaar geen koeienhuid lag. Raar. De reden waarom, kwamen we te weten op onze laatste dag.

Waar is de wachtrij?

Na alles in de tipi gedumpt te hebben, konden we ons naar het festivalterrein begeven. Ook hier viel het wachten mee (lees: totaal geen rij aanwezig). Als je verwacht dat je door een grondige controle moet: tassencontrole, metaaldetectors …valt het bij Alcatraz allemaal wel mee. Natuurlijk moesten we een sluis door waar er bewakingsagenten controleerden, toch was er gelukkig het irritante gepiep van de detectoren afwezig. Met als gevolg dat we netjes op tijd waren om de eerste groep die we zeker niet wilde missen te bekijken: Diablo blvd. Nadien zelfs nog handtekeningen van hun gescoord tijdens de handtekeningensessies.

Het enige spijtige was dat dat Mario tijdens Dee Snider zich zo slecht begon te voelen, dat hij nadien naar de tipi wou om te rusten. Dus ging ik maar netjes mee. In de tipi viel het wel op dat we direct achter ‘El Presidio’ lagen. Dus echt rustig kon je het niet noemen. Daarbij waren er ook nog de generatoren (van de lampen??) die heel de nacht bromden.

Zaterdag

Doordat we al vroeg in onze tipi lagen, was ik vroeg wakker..heel vroeg. Me wat beziggehouden tot het licht werd en dan mijn loopspullen gezocht. Mario voelde zich een ietsie pietsie beter en besloot mee te gaan. Na ons rondje begaven we ons naar de douches. Want er was nog een klein voordeel van de tipi’s: je mocht in de sporthal gaan douchen. Lekker ruim en lekker warm water. Niet dat de campingdouches slecht zijn hoor. Enkel had je daar een wachtrij en de ruimte is beperkter. Dus dat klein stukje verder naar de ‘glamping douches’ deed ik met plezier.

Na heerlijk gedoucht te hebben, begaven we ons naar het ontbijt. Dit jaar was er de mogelijkheid voor een buffet. Ideaal want zo kon je nog een beetje beslissen wat je at. Vooral voor mij ideaal, want moeilijke eter hier. Het buffet bestond uit: chocomelk of fruitsap, een chocoladebroodje, een croissant, pistolets en sandwiches, boterhammen, kaas en hesp, confituur, choco, keuze uit verschillende soorten yoghurt, een fruitsalade, eieren met spek (nu ja enkel de eieren voor mij, en dit ging zonder probleem) en twee koffies. Redelijk uitgebreid dus. Misschien zou ik hier toch nog wat meer gezondere variaties tussen gooien. Misschien een ietsje andere yoghurt of misschien wat muesli, meer fruit, meergranenbrood…alleen is dit misschien wat moeilijker te realiseren. Toch ook hier een super initiatief wat ik zeker op prijs stel.

Terug aan de tipi, kwam er iemand van de organisatie vragen of we deftig geslapen hadden en niet te veel last van de generatoren. Dit vond ik echt wel heel tof. Zo waren er wel mensen die er niet van konden slapen en voor hun werd er een oplossing gezocht. Zij kregen een andere tipi en de lichten (waar de generatoren dus voor waren) werden aangepast.

Vandaag was het een mindere dag op het programma voor ons. Dus hielden we het rustig. Daarvoor was er op de camping ook vanalles voor voorzien: zitzakken, bankjes…en een heuse minigolf. Besloten om ons in de zitzakken te ploffen en zo onze gsm’s om te laden. Want ook dit was voorzien.

Jippie, vegetarisch eten

Na een tijdje toch naar het festival terrein begeven, want tja je komt er voor de muziek hé…niet om op je luie kont te zitten. Na een tijdje was het tijd om te eten. Voor de meesten geen probleem…voor mij een klein beetje. Gelukkig is er tegenwoordig ook eten voor vegetariërs voorzien. Daar heb ik echt een heel lekkere wrap met pompoenrendang gegeten. Dit was zo goed, dat ik dit ook de volgende dag at. Ook heb ik hier echt de lekkerste ijskoffie gedronken. Eten en drinken op festivals is er in al die jaren echt op vooruitgegaan. …en nu klink en voel ik me oud.

Probleem: Mario begon zich slecht te voelen…dus terug naar de tipi. Hij viel direct in slaap en ik na een tijdje van verveling ook. Na eventjes te slapen te hebben, besloot ik om toch maar terug naar het terrein te gaan. Anders ging de nacht nog heel lang duren. Mario werd wakker van mijn gestommel en besloot toch mee te gaan. Zo hebben we ons toch nog goed geamuseerd en het vuurwerk kunnen bekijken.

Zondag

Drie keer raden wat deze ’s ochtends weer gedaan hebben?…Jep, van de eerste keer correct: hardlopen. Dit keer een route uitgezocht die redelijk vlak was. Ging dat even lekker. Na weer heerlijk gedoucht en goed gegeten te hebben, konden we onze tipi een beetje opruimen. Ook besloten we om al een gedeelte terug naar de auto te brengen. Zo moesten we ’s nachts niet zo veel meer meesleuren.

Vandaag kwam ook ‘In Flames’, de groep van mijn lijflied Wallflower. Ook gingen zij signeren, dus ik had mijn cd meegenomen. Er stond al vlug een grote rij (jaja er waren ook wel wat rijen te zien op Alactraz). Gelukkig stond ik redelijk vooraan dus had ik snel mijn handtekeningen.

Crowdsurfen

Dan was het tijd voor mijn hoogtepunt van het festival: het optreden. Heel het weekend heb ik al mensen zien crowdsurfen. Iets wat ik nog nooit gedaan heb…omdat het niet mag, omdat ik niet durf, omdat dat niet voor mij is.. Veel redenen waarom niet, maar eigenlijk wou ik het heel graag doen. Stoute schoenen aangetrokken en het toch es gedaan. Raar gevoel eigenlijk. Eerst sta je gewoon op de grond en ineens ben je in de lucht boven de hoofden van het publiek. Ik had wel een beetje angst, want ik had er al gezien die tussendoor bijna vielen. Toch ging het vlot. Ik had echt het gevoel dat ik netjes mooi recht in de armen van de security werd afgeleverd. Bibberend stond ik weer op mijn voeten, helemaal onder de adrenaline. Wat was dit een geweldige ervaring. Zeker voor herhaling vatbaar. Ook voelde ik me stom omdat ik dit nooit gedurfd heb door mijn onzekerheid. Weer een ervaring rijker.

Toen was het ineens afgelopen en tijd om richting huis te vertrekken. Nadat we onze laatste spullen uit de tipi gehaald hadden, nog een babbeltje gedaan met de medewerkers die over onze tipi zorgden. Nu krijgen we de uitleg waarom er geen vel meer lag: vorig jaar vonden sommigen het niet kunnen zo een koeienvel. Nadeel was wel dat onze luchtmatrassen constant verschoven..en dit vel had dit voorkomen. Ik snap wel dat er mensen zijn tegen die koeienvelletjes. Toch vind ik het langs de andere kant hypocriet: ze dragen wel leren schoenen, jassen..eten vlees… Nu ja das mijn mening hé.

Nog wat cijfertjes

Dit jaar had ik mijn activitytracker aan omdat ik benieuwd was naar mijn aantal stappen wat ik doe op een festival. Daarnaast heb ik ook mijn kilometers van het lopen vermeld (met andere horloge gemeten).

vrijdag: 14.410 stappen – 10 km hardlopen
zaterdag: 13.729 stappen – 3,9 km hardlopen
zondag: 18.841 stappen (opgenomen tot iets na middag, batterij toen plat) – 5,2 km hardlopen

See you..

Zoals ik reeds zei: Alcatraz Metal Festival begint een traditie te worden. Dus kom ik hier volgend jaar graag terug. Mijn enige opmerking is: laat het aub niet veel verder groeien. Dit was druk genoeg zodat het nog gezellig bleef. Ook de medewerkers en security zijn supervriendelijk en behulpzaam. Zoals die ene bewakingsagent die maar bleef aandringen dat ik een programmaboekje nam…want hij had er nog meer dan genoeg en ze moesten op… Alleen miste ik soms wel wat ondertitels…en ik vermoed zij bij mij ook. Geslaagd festival met een perfecte organisatie.

Een dikke proficiat aan de organisatie en een dikke merci aan alle medewerkers voor een onvergetelijk weekend.

Tot volgend jaar

Liefs Linda