waarom iedereen mij mag toevoegen op strava
Wil je graag vriendjes worden van me op Garmin Connect of Strava? Geen probleem, dat kans dat ik je toevoeg is heel groot. Of je me nu wil volgen omdat je me wil supporteren of omdat je wil zien hoe traag ik echt loop…of je wil me kunnen uitlachen…het maakt me allemaal niet uit. Ik deel mijn gegevens graag met je om je te inspireren te motiveren of je nieuwsgierigheid te bevredigen. Toch denkt niet iedereen er zo over. Waarom ik mijn gegevens toch deel met iedereen? Dat vertel ik je nu
Onlangs las ik de blog van webkim.nl waarom zij haar gegevens niet openbaar wil. Tijdens het lezen kon ik haar wel volgen, grotendeels dan toch. Zo begon ik me af te vragen waarom ik alles met jullie deel? Het antwoord is eigenlijk heel simpel: het maakt me geen reet uit wie mijn trainingen bekijkt en wat men ervan vindt. Krijg ik op een loopsessie totaal geen kudos (likes op strava)? So what, ik loop niet voor die kudos. Ik loop voor mezelf. Was dat altijd zo? Nee absoluut niet. Het is een blijft een sociaal medium, met zijn valkuilen.
Het perfecte plaatje/loopje
Strava, garmin connect, runkeeper…zijn buiten apps om je trainingen bij te houden ook een sociaal medium. Loopjes worden gedeeld en vergeleken, likes uitgedeeld en commentaar geleverd. Klassementen kunnen bekeken worden en uitdagingen volbracht. Klinkt allemaal leuk, niet waar? Tot je een trage loper bent, zoals ik. In het begin schaamde ik mij voor mijn loopjes. Vooral als die nog trager waren dan anders. Het gevoel dat ik me moest verklaren, het moest uitleggen….Klassementen werkten ontmoedigend.
Totdat ik ineens ‘het licht’ zag…ik vergeleek appelen met peren. Zij waren mij niet en ik was hun niet. Ik ben uniek. Toen begon ik mijn loopjes enkel nog met mijn vorige loopjes te vergelijken. Want de enige die ertoe doet en die ik wil verbeteren, dat is mijn ‘oude’ ik. Sindsdien lag ik niet meer wakker van mijn slakkenloopjes. Ik hou me niet meer bezig met vergelijken met anderen, hoger in het klassement te staan,…
Het enige waarvoor ik het handig vind, is om de cijfertjes. Ook vind ik het handig dat ik kan kijken of ik op een bepaalde route sneller ben dan vorige keer..toch vergelijk ik alleen mezelf en mijn vorige prestatie. Zo hou ik ook nog altijd een trainingsboekje bij, waarin ik wat extra info over de afgelopen training schrijf. Maar hierover ga ik het wel eens een andere keer hebben.
Openbaar
Ja mijn loopjes blijven dus toegankelijk voor iedereen. Stuur me een vriendschapsverzoek en ik voor in negen op de tien toe. Als jij behoefte hebt om mijn loopjes te analyseren, te bekritiseren,..of zelfs wilt uitlachen: be my guest. Toch hoop ik eerder dat je mijn loopjes bekijkt om je te inspireren, te motiveren. Dat je eerder denkt: amai zij kan dat…dan kan ik dat zeker.
Mijn trainingsgegevens staan dus gewoon tussen al die ‘snellere’ en ‘betere’ lopers, zodat men kan zien dat er ook anderen zijn. Die even hard werken (misschien zelfs harder) en evenveel recht hebben om gezien te worden.
Bij deze wil ik ook nog een kleine verontschuldiging maken aan al degenen die ik volg. Zoals je misschien al begrepen had, post ik wel op strava, maar zit ik er niet echt op. Zo komt het dus dat ik je misschien geen kudos geef. Dus bij dezen: ik vind al jullie prestaties top en jullie zijn kanjers.
Wat vind jij van strava? Werkt het voor jou motiverend of eerder ontmoedigend?
Liefs
Linda
Reacties
Ik volg je hier echt wel in. Ik gebruik Strava en de Garmin app eigenlijk alleen maar om mijn eigen loopjes met elkaar te vergelijken. Zie ik vooruitgang? Wat is er anders? Wat kan er anders? Ik vergelijk eigenlijk nooit met een ander. Werkt alleen maar demotiverend 😉
Is ook meteen de reden waarom ik eigenlijk nooit kudos geef aan iemand anders. Helemaal niet omdat ik zou vinden dat ze het niet goed doen (verre van, zelfs. Iedereen die ook maar iets doet van sport, vind ik super goed bezig), maar omdat ik buiten naar mijn eigen trainingen, gewoonweg niet omkijk naar die apps 😀
Ik ben het volkomen met je eens! Voor mij was mezelf vergelijken met andere een obsessie en toen raakte ik geblesseerd omdat ik te hard wilde en te ver.. Ongelooflijk dom. Ik mag momenteel nog niet lopen door mijn shin splints maar zodra ik weer mag ga ik absoluut nooit maar dan ook nooit meer mezelf vergelijken met een ander. Je strijd niet tegen aan ander, je strijd tegen jezelf ?