Op weg naar marathon Berlijn 2019 #1
Eerlijk toegegeven, ik had echt even mijn buik vol van het marathonlopen na Eindhoven. Totdat ik de loting van Berlijn zag passeren. Met de gedachte van wie niet waagt…me hiervoor ingeschreven (groepsinschrijving met mijn man natuurlijk). Echt, ik dacht dat dit toch niet ging lukken, want ik hoorde al van velen dat het moeilijk lukte. Kreeg ik toch niet het bericht dat ik mee mocht lopen??
Ik zag dit dan als een goed voorteken en ik ben terug vanaf de basis begonnen te trainen. Hiervoor heb ik gekozen om me te laten testen bij Toptimum Sport. Ook heeft Pieter mijn trainingsschema opgesteld. De eerste basistrainingen (en maanden) zijn achter de rug. Net als mijn hertesting (die een opmerkelijke verbetering aangaf. Het schema werd aangevuld en nu zijn we echt vertrokken richting de marathon van Berlijn.
Afgelopen maand heb ik voor het eerst echt terug langere duurlopen gemaakt, moest ik blijven werken aan interval en niet te snel lopen. Hoe april verlopen is lees je nu (wat een lange inleiding he)
Op pad voor langere tijd…
Mijn langste duurloop van deze maand was 15 km. Nu ja eigenlijk stond het zo in mijn schema: 1 x relax D1 110 min + wat stretchen en mobiliseren + 5 x 20 sec progressieve versnelling tot ANC tempo met telkens minstens 45 sec tot 1 min rustig loslopen ertussen. Een hele boterham he. Na wat rekenwerk (D1 = pace tussen 7.30 – 8.00) kwamen we op een 14 km uit. Meestal hou ik me niet bezig met hoever ik moet (tja schema is nu eenmaal vooral op tijd). Toch was het een beetje handig zodat ik mijn rondje groot genoeg kon maken.
Zondagochtend, het zonnetje scheen. Ideaal dus om een rondje te lopen. In het begin lukte het me aardig om binnen de voorgestelde tempo zone te blijven. Na een tijdje moest Mario me constant aanmanen om rustiger te lopen. Hoe was dat mogelijk? Ik trage slak, liep toch nooit snel? Ik dacht: zal me maar inhouden, want anders straks geen energie meer over. Helemaal fout gedacht. Zelfs tegen het einde moest Mario af en toe aan mijn oren trekken. Ik barstte nog van energie. Die versnellingen ging zelfs nog heel vlot. Wat was dit een opluchting. Na zoveel tegenslag het jaar voordien, eindelijk echt terug op goede weg.
Vervloekt schema…
Mijn meeste vervloekte trainingen zijn deze: 20 min inlopen (AR-D1) en dan een aantal keer 1 min VO2 max zone (5.30 – 6.10). Echt, Pieter heeft totaal niet door dat ik een slak ben. Oké, ik kan af en toe wel wat snel lopen hoor. Toch valt het tegen die 1 minuut doorlopen. Echter valt dit in het niets bij volgende training: inlopen en dan aantal keer 1 km AEV (6.10 – 6.25). Wat is een kilometer lang.
Ondanks mijn gevloek en geklaag, moet ik toegeven dat ik soms toch een beetje te snel ben in mijn zones. Daarom is Mario mijn ..euhm..rem. Hij zorgt dat ik me niet vergaloppeer. Daarbij merk ik echt wel heel veel progressie van deze trainingen.
kleine testjes…
Natuurlijk in een goede voorbereiding worden ook wat test wedstrijdjes ingepland. Zo krijg je een idee waar je staat. In april heb ik nu wel niet echt aan echte wedstrijden meegedaan. Echter heb ik een keer in het Zoniënwoud (naturarun Hoeilaart)gaan lopen. Gewoon om eens te testen dat ik sterker in het klimmen en dalen ben geworden.
Heel verrassend was het antwoord. Bij start zag ik het echt niet zitten, zelfs de eerste kilometers. Maar langzaamaan kwam ik erin. Klimmen en dalen, vooral het dalen, ging heel vlot. Mijn beentjes zijn een stuk sterker geworden, jippie (enkel mijn broeken klagen).
Daarnaast heb ik ook een wedstrijd meegelopen met iemand. Hier was mijn taak eigenlijk gewoon haar te begeleiden. Wat was dit een verschil van belevenis. Zo had ik veel meer tijd om rond te kijken en te praten. Eigenlijk voelde ik me ook heel trots dat ik haar binnen haar vooropgestelde tijd binnen geloosd heb gekregen.
Een echte test stond er deze maand voor mij dus niet op de planning. Dit gaat pas door in mei (10 miles van Malle). Enige spelbreker op dit moment kan nog mijn hooikoorts zijn. Ik heb er elk jaar wel last van, enkel dit jaar pff..het lijkt niet te stoppen. Moe, tranende ogen, hoofdpijn…toch probeer ik gewoon mijn trainingen af te werken en af en toe wat extra rust te nemen.
Ter aanvulling…
Daarnaast ben ik ook gestart met zwemmen. 2 keer per week duik ik in het zwembad als aanvulling op mijn looptraining. Gewoon als hersteltraining (en in het zwembad geen last van hooikoorts, dus win win).Als ik al dacht dat ik een slak was in het lopen…in het zwemmen is het nog erger. In het begin dacht ik echt dat ik achteruit zwom. Ik zorg dus echt voor file in het zwembad.
Ondanks dat ik nu al een kilometer kan zwemmen (geloof me die kilometer is verder met het zwemmen dan het lopen), ben ik nog niet snel. Toch merk ik dat het een goede algemene workout is en het verbetert mijn longen (groot voordeel met mijn astma).
Volgende maand dus de 10 miles Malle. Benieuwd of ik mijn tijd hierop kan verbeteren. Mijn laatste pr hierop was in Antwerpen (1u48). Zal ik deze verbreken? Duimen jullie mee?
Liefs
Linda