Naturarun Westmalle 2020
Het is al van Berlijn geleden dat ik nog es aan een startlijn stond. Een gebroken teentje zorgde voor een iets langere voorbereiding. Vandaag was het eindelijk weer es zo ver: ik ging mijn beentjes es testen op de 9 km tijdens de Naturarun in Westmalle (nu ja de start ligt in Zoersel)
Het weer was de voorbije dagen niet al te denderend, wat me een beetje zorgen baarde. Hoe ging het parcours erbij liggen? Hopelijk stond er die dag niet teveel wind, want daar heb ik toch wel mijn buik echt van vol hoor. Dat het modderig ging zijn, was al zeker. Hoe modderig, dat was nog de vraag.
Op tijd aangekomen, mijn nummer afgehaald, tas weggebracht en dan kon ik aan mijn opwarming starten. Het zonnetje brak ook door. Hopelijk bleef die van de partij. Rustig inlopen, de nodige oefeningen, nog vlug een zenuwplasje en ik kon me naar het startvak begeven. De bedoeling was gewoon gaan: snel waar het ging, voorzichtig waar het moest (ik sta nu eenmaal niet stevig op mijn voetjes he)
Here we go…
En dan zijn we vertrokken, 9 km met hopelijk niet teveel slijk. De eerste kilometer ging het vlot, mooi achter elkaar hobbelen. Ideaal om erin te komen. Dan kwamen op een bredere laan. De volgende kilometers was het op sommige stukken vlot door te lopen en op andere zien dat je niet in de plassen liep. Dit zorgde soms wel voor een kleine oponthoud, maar na de plassen kon je vlug passeren.
Ook werden we op wind getrakteerd: op kop en langszij. Waarom kon die wind nu echt niet gewoon ofwel wegblijven ofwel constant langs achter komen? Nu ja, daar was de 4 kilometer en we doken weer de bossen in.
Een single track, help. Echt niet mijn ding: korte klimmetjes, bochten, plassen en wortels..vooral veel wortels. Doorlopen zat hier ook niet in. Dus allemaal weer netjes op een rij erdoor…voor een kilometer ongeveer. Echt ik loop graag in de bossen, maar niet die stomme single tracks, vooral die lange niet. Op den duur was ik het zo beu dat ik recht in een plas trapte. Dan nog een klein schuivertje en met mijn voet knal om een boomwortel gebotst, gewoon door lompigheid en geen goesting meer om op te letten. Ik wou gewoon terug een dreef hebben om te lopen.
Bijtanken
Groot was mijn opluchting dat we terug op een dreef kwamen. Zelfs die plassen waar we op uit kwamen, deden me niks meer. Vooral omdat na de plassen de bevoorrading was. Als er een reden is om aan de naturaruns deel te nemen, is het echt toch wel die bevoorradingen hoor. Cake, pannenkoeken, chips, koeken, energierepen, cola, rijsttaartjes…en nog veel meer. Na een bekertje of twee cola, terug op weg.
Wat een verademing was het nu te lopen. Eerst een dreef die enkel wat kleine plassen had en dan eventjes langs de grote baan. Terug even op een stabiel tempo geprobeerd te lopen. Want inhouden, versnellen, uitschuiven…zijn niet altijd perfecte omstandigheden.
Een bocht en dju weer plassen en slijk. Gewoon gaan, mijn sokken waren toch al nat. Oh nee, waar moeten we nu op? Een kleine bult die redelijk glad lag. Wijselijk besloten om dit maar te stappen. 1 uitschuiver dat ging nog…twee zag ik echt niet zitten. Daarbij zaten we in de voorlaatste kilometer en het zag er allemaal goed uit.
I made it
Want ging het goed, nog 1 kilometer en ik was er..au. Trap ik toch niet om een uitsteeksel en sla mijn linkervoet een beetje om. Wat gevloekt en dan weer door. Ik en boslopen, dat gaat dus nooit zonder incidenten he. Gelukkig was het mijn goede voet, dus eigenlijk geen last ervan.
Na nog wat bochtjes, was daar eindelijk de finish. Blij dat ik het gehaald heb zonder echte brokken dit keer. Mijn tijd was nu een beetje onder geschikt, maar toch ben ik tevreden. Op de stukken dat het ging, heb ik echt een mooi tempo gelopen. Ik ben nu wel klaar om mijn beentjes terug wat meer te testen en misschien hier en daar een recordje te verbreken.
Oh ja, nog vergeten: aan de finish kreeg je natuurlijk ook weer een rijkelijk gevulde bevoorrading.
Denk nu ook niet dat ik zo een loopjes niet graag doe. Ik vond het echt een mooi parcours, buiten dat die single track voor mij iets te lang was en dat stom schuifbergje hoefde er ook niet in. Als het droog was geweest, had ik natuurlijk er anders over gedacht.
Liefs Linda
