Loopwedstrijden en loopevenementen werden 1 voor 1 afgelast. Weg zijn de doelen voor het voorjaar en de zomer. Het najaar is nog heel twijfelachtig, al vermoed ik dat er dit jaar weinig zal doorgaan. 2020 zal op loopvlak niet veel indruk maken. Gemotiveerd blijven, valt voor mij nog heel goed mee.

Wat zorgt dat ik bijna altijd met heel veel zin mijn hardloopschoenen blijf aanbinden? Simpel: de training op zich en in het algemeen het hardlopen zelf, is voor mij al voldoende op te starten. Heb ik dan geen doel nodig? Soms wel, als ik toch es geen zin heb, het wat te druk heb, dan is een finishlijn die je wil overschrijden een extra motivatie.

Heb ik dan geen doelen, vraag je je misschien af? Jawel, hopen. Maar de voornaamste reden dat ik hardloop is dat ik het echt heel graag doe. Een lange trage duurloop…genieten. Een interval waarin je tig keer dood gaat…zalig. Hiervoor doe ik het, voor het gevoel wat hardlopen me geeft. Het gevoel dat ik iets kan, iets redelijk goed kan zelfs en het gevoel wat het hardlopen me geeft. Runnershigh?? Niet echt, de endorfines zullen wel helpen maar hardlopen werkt een deel mediterend voor mij. Dan is het stemmetje in mijn hoofd stil, dat stemmetje dat me altijd onzeker over alles maakt.

Natuurlijk mis ik wel de hardloopevenementen en de wedstrijden. Het is toch altijd een leuke bedoening. De sfeer en de andere lopers, die mis ik toch wel een beetje. En ja, ook die medaille aan de finish is ook wel leuk meegenomen. Ook geeft een goed gelopen wedstrijd toch altijd voldoening. Zo van: wat ben ik toch een kanjer he.

Hoe zit het met jullie? Vinden jullie het nog gemakkelijk om te trainen of om gewoon te hardlopen? Missen jullie de wedstrijden en loopevenementen? Wat doen jullie om gemotiveerd te blijven?

Ik lees het graag
Liefs Linda