De eerste echte lentezon, zalig is het niet. Zo die eerste echte lentezon, met natuurlijk de bijhorende temperaturen, brengt veel bij de mensen teweeg. Iedereen komt uit zijn kot om ervan te genieten. Bossen en parken lopen vol van wandelaars, joggers en fietsers. Allemaal willen ze die eerste zonnestralen meepikken. De geluksbarometer gaat weer een beetje de hoogte in.

En ik? Ja ik heb er een dubbel gevoel over. Mijn humeur klaart ook wel op met dat lentezonnetje hoor. Zo heb ik afgelopen zondag ook heerlijk in het bos gaan crossen met onze hond. Echter houdt dit lenteweer een sluipend gevaar voor me in: hooikoorts. De natuur ontwaakt en de pollen worden weer redelijk uitgestrooid. Hier gaan we weer: niezen, tranende ogen, loopneus of neus helemaal dicht…In tijden van corona zien mensen me nu niet graag passeren.

Zo stond ik deze ochtend op met een neus die zo dicht zat als de Kennedytunnel in de spits in vroegere tijden. Help, waar is die lucht naartoe? Droge keel en keel vol slijmen, echt geen lachertje. Eten duurt dubbel zo lang en is super vermoeiend. Nu maar hopen dat het snel overtrekt en niet op mijn sinussen slaagt. Want eigenlijk kan ik dit nu wel missen als kiespijn. En ik heb nog wel op tijd mijn anti-allergiepillen gestart.

Mijn vermoeidheid was door het warme weer wat afgenomen. Maar als de hooikoorts erger wordt, vrees ik dat ze weer gaat toeslaan. Als voelt de vermoeidheid van mijn hooikoorts wel anders aan dan die van voordien.

Ga ik nu niet meer lopen in het bos? Nope, wat hooikoorts gaat me niet tegenhouden om te genieten van de natuur. Dan maar al snotterend, tranend en niezend. Wel zal ik de site van airallergy.be regelmatig in het oog houden. Om toch af en toe de grootste pieken te vermijden. Zo geven ze reeds een grote piek van de hazelaar en, nog erger, de els aan.

Wie heeft er ook last van hooikoorts? Passen jullie je aan?

Liefs Linda

(omslagfoto: Foto door Brett Sayles via Pexels