Februari zit er weer op. Een maand met veel tegenstellingen, moeilijke momenten en licht aan het einde van de tunnel.

Van ‘brr, wat koud’

Februari begon voor mezelf echt niet heel denderend. Mijn lichaam begon het echt moeilijk te krijgen, een haperende startmotor’, zo voelde het soms. Ook mijn handen wilden niet meer mee en ik was moe, echt heel moe. Zo heb ik een hele check up gekregen bij de reumatoloog (uitslag is nog steeds hangende) en moest ik hiermee leren omgaan. Daarbij werd het ineens echt winter. Gevolg was dat ik het hardlopen echt op een laag pitje moest zetten.

Natuurlijk heb ik af en toe wat in de sneeuw gerend, maar vooral gewandeld. Wat vooral Rubio heerlijk vond. Als we opstonden en hij zag dat de wereld wit zag tijdens zijn ochtendwandeling, was hij bijna niet binnen te houden. Ondanks dat ikzelf niet honderd procent was, hield hij me wel bezig en zorgde voor een glimlach op mijn gezicht.

Daarnaast heb ik yoga en vooral het zwemmen terug herontdekt. Vooral het zwemmen heeft me geholpen om alles een plekje te geven. Heerlijk dobberen in het water, baantjes trekken en genieten van de rust. Langzaamaan merk ik ook dat ik beter en beter ga zwemmen….Nu nog fietsen en wie weet he. Zeg nooit nooit.

naar ‘poeh, wat warm’

En toen ineens werd het warm…echt warm. Van – 10 graden en week later naar + 20 graden. Wat een heerlijk gevoel. Mijn lichaam laadde weer op en ineens had ik terug een beetje energie. Al bleven de handen wel wat stom doen (wel minder dan voordien). De zin om terug wat regelmatiger te lopen begon echt wel te komen.

Terug beginnen met ‘echt’ hardlopen zit er nog niet in. Echter gaan crossen met Rubio vind ik momenteel heerlijk. Samen ons terug klaarstomen voor de lenteloopjes. Rubio heeft de smaak ook echt te pakken. Vanaf dat ik mijn loopkledij begin te nemen, zie ik hem al kijken. Eenmaal mijn loopschoenen aan, staat hij al te springen. In het begin was het vooral interval: hier es snuffelen, beetje lopen, pootje opheffen, beetje lop…of nee toch niet, wat riek ik hier? Nooit heb ik hem echt gedwongen om mooi door te lopen, maar nu loopt hij hele stukken netjes mee. Enkel bij de start moet ik hem inhouden. In volle galop gaat hij ervandoor. We genieten en dat staat voorop. Gewoon samen amuseren en zo langzaam wat verder en wat langer.

Februari is statistiek gezien echt wel niet interessant (47 km in totaal). Echter was februari voor mij een leermoment, een reset van alles. Nu heeft alles een plaats en zie ik voorlopig nog wat er komt. Loopdoelen gaan er nog wel komen, maar nu nog even niet. Maart gaat een opstart maand worden en hopelijk ga ik dan de uitslag krijgen.

Liefs Linda