Het is een tijdje geleden dat ik weer wat geschreven heb. Niet dat ik geen zin had, echter mijn handen werkten niet vlot mee en schrijven is voor mij meer babbelen met jullie. Dat moet vlotjes gaan. Daarbij was er ook niets interessant te melden (nog altijd corona ja dat wel) en had ik geen zin in klaagblogjes te schrijven (ik heb de laatste tijd heel wat afgeklaagd hoor). Echter deze week had ik sinds een hele tijd terug meer energie en mijn handen werken terug beter mee (dank u reumatoloog). Tijd dus om nog eens bij te babbelen.

Het enige voordeel van het sukkelen is dat ik alles eens goed heb kunnen overdenken. Wat ik wil, waar ik naar toe wil werken, hoe ik het liefst loop…Gevolg is dat ik wat knopen doorgehakt heb. Sinds een week zit ik aan de medicatie (klinkt serieuzer dan het is hoor) en ik heb echt het gevoel dat ik stilletjesaan weer terug ben. Niet de oude versie, maar een nieuwe versie van mezelf (ook dit klinkt hoogstaander dan het is)

Ik heb een hele tijd getraind op tempo en mijn basissnelheid proberen op te drijven. Dit lukte echt niet meer tegen het einde. Daarna heb ik Trenara getest. Dit beviel me wel heel goed, echter een slechte week en planning klopte niet, training geen idee hoe aan te passen…. Op zoek naar een nieuwe manier van trainen en op zoek naar iemand die me hierin kon begeleiden. Niet meer voor die noodzakelijke stok achter de deur, eerder om me door slechte weken te begeleiden. Ook heb ik geen zin meer in sneller en sneller. Ik wil gewoon op mijn goede weken rustige kilometers malen met af en toe eens een training waar ik alles mag geven.

Zo kwam ik uit bij BA Running. Bruno werkt volgens het principe: gepolariseerd trainen. In het kort gezegd: 80% heel rustig en 20% heel snel. Dit is heel basis het idee achter dit trainingsprincipe. (Ik zal hier nog wel eens een andere blog met meer uitleg aan weiden) Voor mij ideaal momenteel, enkel dat heel rustig. Als ze zeggen heel rustig, dan bedoelt deze manier van trainen ook echt wel heel heel..maar dan heel rustig. Ook moest ik de hartslagband terug onder het stof vandaan toveren, want in plaats van tempo, worden de rustige kilometers afgewogen met de hartslag. Terug wennen.

Totdat ik begon met mijn kilometers te malen. Ineens was ik echt terug aan het genieten. Niet dat ik voordien niet genoot, maar het prestatiebeestje was toen echt wel wakker en op de voorgrond. Presteren: steeds sneller, verder, meer, meer…was een tijdje terug mijn grootse drijfveer. Ook genoot ik hiervan, echt waar. Totdat ineens mijn startmotor niet meer deftig werkte, mijn handen protesterenden en ik naar de reumatoloog kon denderen. Dat mijn lijf niet meer mee wou, heeft niets met dat prestatiebeestje te maken, voor alle duidelijkheid.

Nu heb ik het prestatiebeestje even het zwijgen opgelegd en ga ik voor gewoon hardlopend genieten.

Maarreuh ga ik dan nooit niks meer van evenementen/wedstrijden meedoen? Vraag je je misschien af. Absoluut niet, ook van evenementen meedoen kan ik van genieten. Liefst met publiek en met gezamenlijke start, al zal dit nog een tijdje op zich laten wachten. Echter ga ik niet meer voor een nieuw PR.

Of dat gepolariseerd trainen gaat werken, weet ik halve juni. Dan staat er een halve marathon gepland (De Wase halve marathon). De bedoeling is die comfortabel uit te lopen.

Kennen jullie gepolariseerd trainen? Misschien train je zelf via dit principe, laat me dan zeker je ervaringen weten.

Liefs Linda