De Wase halve marathon 2021
Na een kleine 4 maanden trainen was het zover: ik ging weer een halve marathon lopen waar ik een medaille voor ging krijgen. De opzet dit keer was gemakkelijk blijven lopen, niet zorgen dat ik een mooie tijd ging lopen. Gewoon zorgen dat ik er een goed gevoel bij bleef hebben (wat de laatste keer absoluut niet zo was).
Een halve marathon lopen, in het begin van dit jaar had ik het echt niet meer gedacht. Totdat ik me ineens beter begon te voelen (dank u reumatoloog voor de goei pillen) en ik begon weer gemakkelijk langer te lopen (dank u coach Bruno Augustyns). Maar welke halve marathon dan? Totdat ik reclame op instagram zag over deze halve marathon.
De uitdaging ging ook weer zijn om vooral alleen (of beter gezegd met ons twee) te hardlopen. Want een gezamenlijke start zit er voorlopig nog niet in. Ook het onverharde is niet zo mijn ding. Wel heb ik dit keer veel getraind op de zandpaden in mijn omgeving. Het enige voordeel was dat het in een onbekende streek was en ik graag wel nieuwe omgevingen hardloop.
eindelijk nog eens een startboog
Aangekomen, voelde ik weer de spanning van voor corona. Het was natuurlijk nog niet helemaal hetzelfde. Maar er waren weer medelopers, een startnummer en een start en finish.
Startnummer opgespeld, horloge klaar en we waren vertrokken richting het kanaal. Het gevoel zat vanaf de start heel goed, het tempo was zelfs wat hoger dan de bedoeling. Was het slim of zo verder te lopen? Geen idee, maar ik besloot niet naar het tempo te kijken en gewoon echt te lopen op mijn gevoel.
Enkel, komt er nog een einde aan dat kanaal? Aha, we mogen afdraaien. Oei wat is dit hier? Recht naar beneden en dan een smal spoor. Nope dit is niks voor mij, maar niet erg. Geen tijdsdruk, dus gewoon rustig erover huppelen en de snellere lopers laten passeren.
Gelukkig was dit van korte duur en ging het dan over bredere paden. Wel was de zon al goed aan het schijnen, maar gelukkig waren er nog veel schaduwstukken erbij. Hopelijk ging dit zo blijven.
O kijk daar is de bevoorrading al. Wat waren die eerste kilometers voorbij gevlogen zeg. Voorlopig kon de omgeving en de paden me wel bekoren. Oeps te vroeg geroepen. Zelfs hier kennen ze stoeberzand zeg. Nu ja we blijven doorgaan. Wat staan de fietsers juist na die bocht stil..oeps een paard, bijna botsing…en weer verder.
Lange rechte stukken, helemaal alleen…gelukkig liep ik niet op tijd, want dit vind ik toch een dingetje. Ik krijg dan eerder de neiging om te gaan ‘vogeltjes kijken’, gewoon rustig hardlopen, rondkijken en tetteren. Nu was het wel de bedoeling om op gevoel te lopen, maar een beetje doorlopen mocht er wel bij zijn. Waar zijn die medelopers zeg? Aha precies of ze het wisten, want ineens begon er weer wat meer volk te zijn.
Hela, waar moeten we nu lopen? Op dat paadje naast die mooie betonbaan? Nope, ik ben nog altijd geen echte bosloper precies. Aha, hier kan ik terug op de baan….wat ik ga verkeerd? Moet ik daar naar beneden? Echt, daar recht naar beneden? Oké dan. Moest dat echt, wat een pad zeg, meer boomwortel dan pad.
Zo ver, zo goed…of toch niet?
Goddank duurde het niet al te lang, want daar was weer een bevoorrading. Eens checken hoe ik zit: 15km gedaan, 1u56…zit wel allemaal snor. Wel merkte ik dat ik het wat warm had. Even wat schaduw opgezocht en extra gedronken.
Richting de 16 kilometer ging het nog, al liepen we in volle zon. Maar ineens begon ik het echt warm en benauwd te krijgen. Mario merkte het ook dat ik helemaal in een rode tomaat veranderde. Wandelen dan maar. Spijtig was er niet echt veel schaduw onderweg. Maar na een tijdje lukte het weer.
Klein probleem: de route ging terug naast het kanaal, niks schaduw. Vlug besloten om hardlopen en wandelen af te wisselen. Kreeg ik toch ineens even kuitkramp. Nu ja dat kon er nog bij.
Na anderhalve kilometer ongeveer verlieten we het kanaal…om het te verruilen voor graspad (ik kan het niet goed omschrijven). We blijven doorgaan. 19 km – 2u30…nog niet zo slecht zeg.
Wat duurden die laatste kilometers precies nog lang zeg. Al ging de laatste kilometer dan toch weer wat beter…ik rook de finish he.
Aangekomen en afgeklokt op 2u52. Niet slecht vond ik zelf. Ja ik heb de laatste kilometers wel wat gevloekt, de eerste 15 gingen heel goed. Ook was ik niet echt dood, doodop en buiten adem toen ik aankwam. Tegen dat ik aan de auto was, was ik ‘hersteld’. Ook voelden de benen nog redelijk goed. ( de dag nadien zelfs al een klein rondje kunnen maken met de dochter)
Mijn opdracht voor de komende trainingen
De opdracht die ik me behoud is: trainen in de hitte leren. Bospaden en ik zijn voorlopig nog niet echte liefde. Maar mijn volgende doel is de marathon van Eindhoven en die gaat gewoon over de weg. Jippie. Natuurlijk gaat deze wel met een tijdsdoel zijn. Ook zou ik graag binnenkort nog eens een halve lopen, maar dan wat meer op snelheid. Als iemand een idee heeft welke, mag je me dit gerust laten weten.
Nog een dikke proficiat aan de organisatie. Top geregeld en een mooi parcours. Ondanks dat het niet echt mijn dada was, heb ik er wel van genoten.
Liefs
Linda
